Një investim i ri nga industria automobilistike vjen nga kompania Gentherm, me vlerë mbi 30 milionë euro. Gentherm tashmë ka një investim në Prilep dhe tani po zgjerohet me linja të reja prodhimi. Kryeministri Hristijan Mickoski tha se kjo do të mundësojë punësime të reja dhe rritje të prodhimit industrial në vend.

“Sipas planit afarist të kompanisë, investimi do të jetë mbi 30 milionë euro dhe do të krijohen deri në 300 vende të reja pune. Bëhet fjalë për sisteme të integruara për industrinë automobilistike – me pajisje të reja teknologjike, linja të automatizuara dhe prodhim modern. Kjo do ta rrisë ndjeshëm eksportin dhe është një prodhim i teknologjisë së lartë që dëshmon se jemi konkurrues edhe në atë treg”, theksoi Hristijan Mickoski – Kryeministër.

Kryetari i Aleancës për Shqiptarët, Arben Taravari, ka uruar popullin dhe Qeverinë amerikane me rastin e 4 Korrikut, Ditës së Pavarësisë së Shteteve të Bashkuara të Amerikës.

“Sot në këtë 4 korrik sfidues për të gjithë globin, duke uruar pavarësinë e Shteteve të Bashkuara të Amerikës mbushem me shpresë për një të ardhme më të mirë e më të drejtë për të gjitha racat, fetë dhe kombet!”, ka shkruar Taravari në urimin e tij.

Taravari thekson rolin e SHBA-së si simbol i lirisë dhe drejtësisë, duke përcjellë mesazhin e respektit dhe mirënjohjes ndaj një aleati të palëkundur të shqiptarëve në rajon.

Në vend që të mirëpritet, përpjekja e shtetit shqiptar për të treguar kujdes institucional dhe diplomatik ndaj shqiptarëve të Maqedonisë së Veriut po përballet me një fushatë të heshtur, por të sinkronizuar përçmimi. Objektivi i kësaj fushate nuk është ndonjë figurë e errët, por pikërisht ambasadori aktual i Shqipërisë në Shkup, Denion Mejdani — ndoshta i vetmi përfaqësues diplomatik që, në vend të protokolleve dhe fotografive, ka zgjedhur të takojë njerëz, të dëgjojë probleme dhe të përfshihet në zgjidhjen e tyre.

Ky model i angazhimit duket se ka tronditur disa struktura që janë mësuar me një “status quo” të heshtur, ku Shqipëria ka rol ceremonial dhe jo ndikim real. E njëjta kategori që për vite me radhë ka vajtuar “heshtjen e Tiranës” tani është e para që ngrihet kundër, sapo Tirana flet. Ironike, por e shpjegueshme.

Shkaku i tensionit është i qartë: ndërhyrja morale dhe diplomatike e ambasadorit në çështje të ndjeshme, si ajo e shkollës në Nerovë, ka shqetësuar ata që janë mësuar ta përdorin fatin e shqiptarëve për pazare të ulëta partiake. Reagimet nuk janë spontane, janë politikisht të orientuara – një reflektim i qartë i ndarjeve të reja ideologjike që po thellohen brenda vetë kampit shqiptar në Maqedoni.

Në këtë realitet, po krijohet një lloj “shqiptari i ri politik”: ai që nuk ka më nevojë për Shqipërinë, që e sheh ambasadorin si pengesë e jo si ndihmë, që sulmon Tiranën për çdo fjalë, por nuk lëshon as një zë për varësinë e vet ndaj partive maqedonase.

Ky profil i “autonomit fiktiv” e sheh ndihmën nga Shqipëria si rrezik për balancën e brishtë që ka ndërtuar me patronët e vet lokalë. Prandaj dhe një ambasador aktiv – që ndjek çështjet konkrete dhe nuk i shmanget realitetit në terren – shihet si kërcënim, jo si aleat.

Për më tepër, është shqetësuese që në këtë linjë janë rreshtuar edhe individë që pretendojnë etiketa gazetarie apo analize, por që funksionojnë si zëdhënës të paemëruar të strategjive të zhbërjes kombëtare. Këta zëra nuk kritikojnë për të përmirësuar, por për të de-legjitimuar vetë idenë e përfaqësimit shqiptar institucional.

Ambasadori i Shqipërisë në Shkup nuk është aty për të zgjedhur fitues të garave lokale. Ai nuk është dhe nuk mund të jetë pjesë e lojërave të ngushta të aleancave që lindin dhe vdesin nga marrëveshje në prapaskenë. Ai është aty për të ruajtur një lidhje themelore: atë mes shqiptarëve dhe shtetit amë.

Kjo lidhje nuk është e negociueshme. Ajo mund të bezdisë ata që kanë ndërtuar karriera mbi ndarjen, por është thelbësore për çdo shqiptar që ende e ndjen veten pjesë të një kombi, jo thjesht të një elektorati të përkohshëm.

Redaksia in7.tv