Tetova çdo ditë po humb pamjen e saj të gjelbër dhe të lirë për shkak të politikave të mbrapshta të kryetarit Bilall Kasami. Në vend që të punojë për zhvillim të qëndrueshëm, ajër më të pastër dhe hapësira të gjelbra për qytetarët, ai po e betonizon çdo cep të qytetit, duke e kthyer Tetovën në një kaos urban, në një qytet pa identitet.
Pronat publike që u takojnë të gjithë qytetarëve po shiten si të ishin pasuri private, duke i shërbyer interesave të klanit të tij dhe jo të ardhmes së qytetit. Këto veprime dënohen çdo ditë nga qytetarët të cilët përballen me këto devijime në përditshmërinë e tyre. Jo vetëm që jetesa sot është bërë e vështirë dhe e papërballueshme në këtë qytet por këto veprime të papranueshme janë shumë të dëmshme sidomos për gjeneratat që do të vijnë.
Rasti i fundit me ndryshimet e planifikuara për Bllokun Urban 42 në Tetovë ka ngritur shqetësime serioze në opinion. Drafti i ri i planit urbanistik, i miratuar nga Komuna e Tetovës, shënon fundin e Qendrës së Vjetër Tregtare dhe në vend të saj parashikon ndërtimin e dy kullave të mëdha banesore e afariste.
Në radhë të parë, një zhvillim i tillë pritet të ndikojë negativisht në komunikacion, duke rritur ndjeshëm qarkullimin e automjeteve në një zonë tashmë të ngarkuar. Për më tepër, ndërtimi i kullave të larta do të thellojë procesin e betonizimit të qytetit, duke reduktuar hapësirat publike të gjelbra dhe duke cenuar ekuilibrin estetik e historik të qendrës së vjetër.
Tetova nuk ka nevojë për më shumë betonizim, por për më shumë gjelbrim, parqe, shkolla, kopshte dhe infrastrukturë cilësore. Ka nevojë për plan të mirëfilltë afatgjatë dhe punë të mira e të mbara. Qyteti ynë meriton vizion, jo improvizime dhe vendime të shpejta që lënë pasoja afatgjata.
Qytetarët tanimë po ngrejnë zërin dhe do të mbrojnë pronën publike, do ta ruajnë qytetin e dy universiteteve sepse Tetova është e të gjithëve, jo e individëve që e përdorin për përfitime politike e personale, përfundojnë nga BDI dega Tetovë.

Të shtunën, në mënyrë të jashtëzakonshme, u caktua seancë e Kuvendit për ndryshimet në Kodin Zgjedhor, ndryshime për të cilat nevojitet parimi i votimit me Badinter. Deputetët e opozitës shqiptare nuk u konsultuan për asgjë, ndonëse kjo ka qenë gjithmonë praktikë e zakonshme kur bëhet fjalë për ligje që prekin Kodin Zgjedhor.

Opozita shqiptare, edhe pse e anashkaluar, tregoi gatishmëri për kompromis dhe ofroi mbështetje për ligjin, me kusht që qeveria të shfuqizojë vendimin për uljen e numrit të këshilltarëve komunalë – vendim që duhej të binte vetvetiu pas konstatimit nga Gjykata Kushtetuese se metodologjia e ndarjes së qytetarëve në rezidentë dhe jorezidentë është antikushtetuese.

Fatkeqësisht, nuk pati asnjë gatishmëri nga shumica parlamentare, por edhe, për çudi, nga VLEN-i për ta pranuar këtë kompromis. Për këtë arsye, opozita shqiptare nuk e përkrahu ndryshimin e ligjit.

Qeveria dhe shumica parlamentare nuk kanë asnjë argument për të akuzuar opozitën shqiptare. Maskat ranë. U bë e qartë se Mickoski dhe qeveria e tij kanë një agjendë të qartë diskriminuese ndaj qytetarëve me të drejtë vote.

Është paradoks i madh që mërgimtarët shqiptarë kanë të drejtë vote, por nuk kanë asnjë ndikim në përcaktimin e numrit të këshilltarëve. Një tjetër padrejtësi në një shtet ku pjesa shqiptare brenda qeverisë bën vetëm sehir.

Asnjë ministër shqiptar dhe asnjë deputet shqiptar nga pushteti nuk e hapi gojën për këtë çështje. Ky është, në fakt, paradoksi i VLEN-it.

Tentativa për ta ndryshuar Kodin Zgjedhor pa konsultim dhe pa transparencë dështoi. Dështoi sepse funksionoi parimi i shumicës së dyfishtë – Badinteri, që mbrojti barazinë politike dhe interesin e qytetarëve.

Aleanca për Shqiptarët rithekson se do të mbrojë gjithmonë interesin politik dhe të drejtën e barabartë të qytetarëve, përballë çdo tentative për përjashtim, manipulim dhe diskriminim.

Aleanca për Shqiptarët

Harrojeni hotelet luksoze dhe pushimet joshëse. Koreano-jugorët po i drejtohen gjithnjë e më shumë një burgu të rremë si një mënyrë për të përballuar stresin e jetës së përditshme.

“Prison Inside Me”, i lançuar në vitin 2013, ofron një përvojë burgu të jetës reale, me mysafirë që paguajnë për të kaluar 24 ose 48 orë të mbyllur në një qeli burgu. Kushtet janë kufizuese dhe pjesëmarrësit mbahen në heshtje të plotë. Ndërsa mund të mos tingëllojë si një pushim tipik, pikërisht për këtë bëhet fjalë.

Kultura shumë konkurruese midis studentëve dhe punonjësve në Korenë e Jugut është pjesërisht fajtore për shkallën e lartë të stresit, çrregullimeve të gjumit dhe vetëvrasjeve.

Bashkëpronari Noh Ji-hyang e hapi objektin për t’u ofruar njerëzve një mënyrë për t’u shkëputur plotësisht nga streset e jetës së përditshme, qoftë edhe vetëm për një ose dy ditë.

Foto